Kendime bi tokat atmak istiyorum. KENDİNE GEL APTAL !! demek istiyorum.
Ama takılmış plak gibiyim, hep sendeleyip duruyorum. Gözümde at gözlükleri var ve dünyayı göremiyorum. Bu ben değilim, ben olmadığım bi dünyada başka biri olarak yaşamak istemiyorum. Canım acıyo, beni acıtan insanların bazılarından "yırttım" kendimi. Ama bazılarına o kadar çok bağlanmışım ki, ve onlara güvenmediğimden koyduğum o duvarlar aslında onları o kadar çok yıpratmış ki, bıkmışlar. Artık pes, dedi kimi. Ama sen şöylesin böylesin dedim içimden, ben haklıyım dedim ama... Onun bana yaptıklarını intikam almak için ona o kadar çok yapmışım ki gözümü öyle aptallık bürümüş ki her şeyi ben mahvetmişim aslında. Güvenilmemesi gereken benmişim belki.
Düşündüm de asla mutsuz değilim, eskisinden çok çok çok daha güçlüyüm.
Düşüncelerimi okusunlar isterdim ama buna cesaretim yok.
Düşüncelerimi okusunlar isterdim ama buna cesaretim yok.
Hayat güzel olsun diye... Onların ve benim hayatım. :)
aah ah hep bir hışımla, karamsarlıkla başlayan yazılar sonra bir rahatlamayla ve özgüvenle bitiyor :)
YanıtlaSilkendini suçlamaya çok alışmışsın bebeğim...
elbette, hiçbir zaman tek bir taraf suçlu değildir ve aslında kötü insan diye bir şey yoktur.
ahlak, düşünce yapısı bize uymuyordur o kadar.
ama bu yapabileceği anlamına gelmez.
güçlü olmayı bilen kazanır, böyle bir dünyadayız.
kendini suçlama... bunu hissedersen bile sadece artık "öyle " olma :) ama asla kendini de suçladığını başkalarına hissettirme
çok güzel kullanırlar.
evet keşke okusalar ama belki de okumamaları da iyidir.
bence seni üzen insanlar duygularını öğrenmeyi zerre hak etmiyorlar çiçeğim :)
kimi hayatına alacağını, kimi seveceğini sen bilirsin.
buna karar verecek olan sensin :)
bunu asla unutma.