örgü

Bayım sizi çok özlüyorum. Fakat bana neler oluyor hiçbir fikrim yok. Size kızmak istemiyorum fakat elimde olmadan yapıyorum bunu. Size küsmek de istemiyorum. Kusurlarımdan dolayı beni affediniz, ve size söylediğim kötü sözler de var tabii. Lakin sizi çok seviyorum. O kadar çok seviyorum ki bir gün kalbimi söküp size verebilirim, o kadar çok seviyorum ki buyrun isterseniz tüm elmalarım sizin olsun. Aramızda bir şeyler oluyor fark etmişsinizdir. Darılıyoruz barışıyoruz... Sizden ayrı düşmeyi isteyeceğime ihtimal dahi veremiyorum.

Yüreğim size ait bir kuştur ve dudaklarınızın tadı başımı döndürüyor.

Bayım, ne kadar öyle gözükmese de beni bırakmanız bu dünyada arzulayacağım son şeydir. Biliniz ki, bunu düşünmek bile beni öylesine tüketiyor ki, bazı geceler uyuyamıyorum. Varlığınız dahi içimde sonsuz bir yalnızlığa ve kaybetme korkusuna dönüşüyor. İşte bayım, bu duyguların akabinde size karşı benden nefret etmenizi sağlayacak davranışlarda bulunuyor olabilirim,

lakin benden nefret etmeyiniz. Sizi öylesine çok seviyorum ki çünkü... Buna uygun benzetmeler bulmakta bile güçlük çekiyorum. Bayım sizi su kadar seviyorum, bayım sizi nefesim kadar... Ne diyebilirim ki? Bu duygular her ikimizin de canını acıtıyor biliyorum. Ama benim için asıl can acıtıcı nokta, sizin yokluğunuz olurdu. Bana nokta koymayınız. Eğer olacaksa da o kadar hızlı olsun ki, bir yarasa bile duymasın. Bayım, beni bırakmayınız. 

sanırım bu yorgunluk acıtıyor. biliyorum daha çok söylemeliyim, bir gün söyleyeceğim, duyun diye. sizi seviyorum.

Bu anlamsız harf, kelime ve cümle bütünlükleri bünyenizde rahatsızlıktan başka hiçbir şey doğurmamış olabilir. Lakin size söylemem gerekirdi sanıyorum. Esasında bu kelimeleri idrak dahi etmeyeceksiniz fakat daha kaç defa söyleyebilirim, benim nezdimde sevmek karmaşık bir eylem.