en çok gülümsemeyi seviyorum sımsıcak.

Küçük kızın süper kahramanı geri döndü, süper kahramanına güvenmeyen tek küçük kızın. 

Ona güvenmeyi öyle çok istiyorum ki, bedenimi kolları arasında en azından hayal etmek. Ama bir şeyler geliyor ve durduruyor beni, üşü diyor daha çok üşü. Ben hep üşüyorum. 

Kalbimi dinlemek istiyorum kayıtsızca sevmek, ait olmak, ama mantığım hep ağır basıyor.  Mutlu uyumak istiyorum, ama kalbimin bir yerleri onu bağırıyor ağlıyorum. Aşık olmak istiyorum, düşünmeden sadece aşık ama olmuyor. Birileri olmaz diyor, o değil, o hariç herkes ama o değil ona güven olmaz. Güvenmiyorum, arkadaşım olarak kalıyor daha çok daha çok arkadaş. Sonra birileri parçala diyor,sök onu bitir! ama o hiç bitmiyor ben yine ağlıyorum. 

"Düşünmen bile yanlış," diyorum kendime, "onunla arkadaşlığını bitirmeyi düşünmen bile yanlış.", sonra oradan bir yerlerden bir ses "Kendini üzme," diyor. "hemen şimdi elveda de ona, üzüleceksin. Hemen şimdi o yokken ki gibi olsun, eksik ama mutlu." 

Sonra ben arafta kalıyorum, ne kalbim kazanıyor ne mantığım, o orada duruyor ben kendi kendime öylece seviyorum. Ne sıfatla seviyorum, nasıl seviyorum, ne büyüklükte seviyorum, kalbim neden deli gibi atıyor, nefesim neden kesiliyor bilmiyorum ama seviyorum. 

Biraz arkadaşımı seviyorum, biraz başka köşeleri, en çok gülümsemeyi seviyorum sımsıcak.
Onun gözünde biraz daha değerli olmak isterdim, kimin umrunda.Sevilmeyi istemek duygusu, daha çok sevilmeyi. Bu sefer beni üzmesine izin vermiycem, umarım vermem, umarım beni üzmez, umarım hep gülümseriz, umarım severiz, umarım. O yine gidiyor, o yine bakmıyor arkasına ve ben yine ağlıyorum, o hep gidecek ve ben hep ağlayacağım. Güvenmeyeceğim ,güvenemeyeceğim, asla.