17 Nisan 2011 Pazar

Mükemmel olmadığımdan bi an sesli sözlüğe girip mükemmeli doğru yazıp yazmadığıma baktım.






Daima en iyisi en mükemmel olanıdır. Öyle mi ? Bilmiyorum , açıkça söyliyeyim . Hiç mükemmel olma deneyimini yaşamadım . Açıkçası mükemmel olan insanlardan nefret ederim . Onların bir çok arkadaşı vardır, ağırbalşlıdırlar, herkes onları sever, onlar çok güzeldirler, sanki hiç ulaşamıyacağım bir nokta gibi. Ve onlardan intikam almak isteriz, sırf sırf bu mükemmelliklerinde bi kusur olsun diye.



Fakat onlar asla mükkemmel olmamışlardır. Çünkü bizim mükemmel olarak nitelendirdiğimiz insanlar aslında örtecek çok kusurları olandır. Aslında bizim mükemmel olarak adlandırdığımız kişilerin tek mükemmel yanları kusurlarını muhteşem kapatabilme yeteneğidir.Yine de onlardan nerfet ediyorum, ciddiyim.


 Tamam şimdi de onların kusurlu olduğunu bildiğim halde neden sevmediğim konusuna geçelim . Çünkü ben böyle düşünsen bile diğerleri böyle düşünmüyo. Aslına bakarsak insanlar mükemmel olanları severler, mükemmel olmak hep bir hedeftir. Çoğu kişi "mükemmelle" arkadaş olmak ister. Peki niye ? Başka birisinin gölgesinde yaşayacağına kendi güneşini yaratmak daha güzel değil midir. Acaba istek birilerinden yararlanmak mı ? Ya da insanlar yük olmaktan hoşlnırlar mı ?


Mükemmeliyet duygusu köreltilmesi gereken bir duygu mudur tartışılır. Ama emin oldun mükemmelerin öldürülmesi gerekir. Ölsünler ki gölgeler kalksın.Pislik mükemmeller PİSLİK.





 Mükemmelmiş hıııııııııııhhhhhhh.
 Mükemmel doğa senden nefret ediyorum.
 Pek mükemmel olmayan adam. Seviyorum lan seni .
 Mükemmel kız sen salaksın.

 Mükemmel kahve, seni kim içer sanıyosun ?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder