Cicisinde Bicisinde

Yazmadım yazmadım, sonunda yeter dedim, uyandığım gibi bilgisayarın başına geçtim.

Olmayan okurlarım, hayatımdaki en taze haberler şunlardır: olanaksız bir biçimde matematiğim üç düşüyor ve uğruna aşk yazıları yazdığım çocukla şuan çıkmaktayım. Size her şeyi uzun uzun anlatacağım biraz bekleyin. Arkadaşla 21 Mayıstan beri beraberiz, bu güne kadar yazı yazmamış olmak da benim ayıbımdır. Yazacaktım ama elim gitmedi biraz daha bekleyeyim ilişki bir rayına otursun dedim, bana kalsa daha bekleyeceğim ama blog beklemez. Ayrıca geçen yine girdim geziparkı olayları için yazı yazmaya ama bilirsiniz bu blogda elim hiç siyasete gitmez. Bu siyaset değil bu halkın direnişi bu halk doğru, ama yapamıyorum işte. Burada olmuyor.

Şimdi bu yavru tivitır hesabı açmış, yani biliyodum zaten hesabı olduğunu da hiç tivit atmıyodu takip etmemiştim sonra beni takip etmiş. Allahım anlatamam, bizde -sınıfca- bir mutluluklar bir hoplamalar bir zıplamalar, kafayı yedik. Sonra dedik ki tamam hemen gelin güvey olmayalım. Sonraaa bir tivit daha atmış işte yeter artık söyleyeceğim bu kıza yarın filan, biz sınıftakilerle tabi yine bir çıldırış bir kafayı yiyiş. Ben de o kadar eminim ki ben olduğundan anlatamam, ne özgüvense, ama sonuçta benmişim yani. Her neyse işte o gün okuldayız ben her an tetikteyim çocuk gelicek söyleyecek diye, fırat her tenefüs söyledi mi diye soruyo, ben mağrur bir şekilde hayır diyorum. Sonra geldik soooon derse, yavrumu bi kız itelemiş benim üstüme söyle diye, bu söylemedi yine. Ben dedim ki tamam kesin artık. Derste kafayı yedim gelicek söyleyecek diye nasıl heyecanlıyım anlatamam. Sonra dedi ki ezgi, sen git aşağıya tek başına bizi bekliyomuş gibi yap sen o sırada yalnızken o gelir söyler. Herkes planı mantıklı buldu, canım aleyna sınıftan geç çıkmak için çöpleri filan toplamış. Sonra yaklaştı işte arın yanıma böyle konuşmaya başladı aptal aptal, ben hiçbir şey duymuyorum o sırada tabii. İşte ben senden bi süredir hoşlanıyorum filan diyo adam, ben cevap veremiyorum. Sonra "çıksak mı ki" dedi, olur dedim çıkmaya başladık.

Cidden çok maldık ilk zamanlar sürekli aşık aşık birbirimize bakıp sırıtıyoduk. Şimdi de öyleyiz esasında çok fazla sırıtıyoruz bakıp. Ne bileyim her şey güzel gidiyor. Arada kavga ediyoruz, aramız bozulacak diye çok korkuyorum ama bir şey olmuyor.
Zaten o kadar çok şeyden korkuyorum ki, son derece güzel yürüyen hayatımı bunları düşünmekten yaşayamıyorum. Olduğum kişiyi sevmez diye korkuyorum, çok mesaj atıyorum sıkılır diye korkuyorum, çok mallaşıyorum bıkar diye korkuyorum, çok trip atıyorum usanacak diye korkuyorum, korkuyorum da korkuyorum. Her şey "o beni bırakmaz" güvenine henüz erişemediğimden oluyor ama zamanla yoluna girer. Bi de ben ilk defa sevdiğim bi çocukla çıkıyorum hani, hiçbir şeyden emin olamıyorum. Bi kerecik hiç bırakmam güvenini verse yetecek de, söyleyip de alamam o güveni heralde.

Böyle krallıklarım vardır benim, hayali. Masallarım vardır, herkes için ayrı. Takma isimlerim vardır aptal. Oyunlarım vardır. Çocuk gibiyimdir ama değilimdir. Çok gülerim, bazen çok huzura dayanamaz olmadık şeyden kavga çıkarırım. Oje sürerim, bazen eyeliner. İşte böyle, çoğu konuda fikrim vardır ama çok biliyorum dediğim hiçbir konu yoktur mesela. Öyle demek hoşuma gitmez, hep insanların daha çok bildiğini kabul eder fazla tartışmaya girmem, artık yeter dedirtmiyosa. Kuklam var mesela adı dondurma, domuz kuklası. Dans ederim ben ne zaman müzik duysam dans ederim. Hep şımarıklık yapasım olur öpesim koklayasım oynayasım olur. Evlenme hayalleri kurmayı severim mesela, evcilikler oynamayı severim, kocacım demeyi severim sevgilime ne bileyim, öyleymiş gibi davranmayı severim. Çok çocuğum bazen, bazen çok büyüğüm. Çok kızım çok çok kızım çoğu zaman. Sahiplenilmeyi severim mesela, sahiplenirim de.
Bir insan bunların hepsini sevip nasıl katlanabilir. Olmadık kavgalarımın hepsini nasıl alttan alabilir? Neden bunları bu kadar çok düşünüyorsam, bıraksam şöyle hiç düşünmeden her şey daha kolay olur bence. Sadece kendim olsam, sevmezse sevmez severse sever, her şey zamana kalsa. Artık öyle yapayım ben, az düşüneyim çok kendim olayım.

Ya bilmiyorum bok bok gibi bir yazı oldu canım da hiç yayınlamak istemiyor ama yayınlayacağım, okumasanız da alınmam. Hayatım güzel işte. Sevgilim çocuğu çok çok çok seviyorum, mutluyum, bazen ne kadar mutluyum lan ben deyip olmadık şeylere kendimi üzüyorum. Hayat cicisinde bicisinde gidiyor, herkesinki öyle olsun.