31 Temmuz 2012 Salı

Okumasanız da alınmam

Fırat canımı sıktı gitti mal. Ay cidden hiç bu kadar sıkıldığımı hissetmemiştim. Gıcık oldum çok pis. Arkadaşa gıcık olma seansları vol1234575411. Sevmiyorum şuan onu. Emreyi de sevmiyorum. Hiç kimseyi sevmiyorum amk. İpeklerimi seviyorum.

Tatildeydim. Hiçbir şey olmadı. Gerçekten güzel bir tatildi aksini iddia edemem ama öyleydi işte. Dün eve döneceğiz tüm gece telefonum şarjdaydı ama şarj olmamış, bozulmuş. 6 saatlik bir yol var önümde, telefonumun şarjı yok. Otobüsün gelmesini beklerken de taktım şarja ama bir kutu bile dolmadı. Şarjım yoktu ama telefon daha kapanmamıştı, Fıratın mesajına tam cevap verecekken telefon kapandı...

Gözlerim yaşardı ağlamaya başladım. Fırata cevap veremedim diye ağlamıyodum, tahmin ederdi edemese bile sabah açıklardım kızmazdı bana. Telefonum açılmıyo diye de ağlamıyodum, sanki hiç telefonsuz kalmamış mıydım ? 6 saat dayanabilirdim.
Ben dün gece istediğim hiçbir şey olmadı diye ağladım. Hayaller kuruyorum, ama hiçbiri gerçekleşmiyo. Dua ediyorum, inançlıyım ama sanki her şey daha da kötüleşiyo. Her şeyden bıktım. Usluyum ama şirinleri göremiyorum.Şuan da ağlıyorum, ben hep ağlarım. Fıratın zaten morali bozukken bencillik ettiğim içinde bir piçim kaşarım ibneyim. Kendimi sevmiyorum, sıkıldım kendimi sevmekten. Herhangi bir şeyi sevmekten sıkıldım. Hiç mutlu olamıycam işte. Kedili kadınlardan biri olucam, yalnız olucam hep.
Bunları söylemek istemiyorum ama öylesine umutsuzum ki. Korkuyorum üzülüyorum.

Artık şu "sevgili" olayından vazgeçtim. Hiçbir erkek istemiyorum, ne yapıcam ki sevgiliyi. Gerek yok, yalnızken iyiyim. Gülümseyecek başka şeyler de bulabilirim değil mi ? Umutsuz olmıycam ya, bu korkutucu. Ama umutlu da olmıycam. Yaşamaktan çok yoruldum.

Dans etmek istiyordum, bir çocuk istiyordum, okumak istiyordum, izlemek istiyordum, güzel bir resim istiyordum, bol bol gezmek istiyordum, bol bol arkadaş istiyordum, güzel olmak istiyordum...olmadı.
İstediğim hiçbir şey olmadı. Beni sevmediler. Üzülüyorum. Kendime acıyorum bazen. Sorunum bu sanırım, ben hep kendimi düşünüyorum.
Bir ceza veriyo Tanrı bana, bu cezadan çok yoruldum.
Pes etmeme çok az kaldı ama, belki bir sınavdır bu. Sınavlardan da çok yoruldum ben. Neden mutlu olamıyorum ki ?
Deli gibi kıskanıyorum. Ne İpeğin mutluluğunu paylaşabiliyorum, ne Fıratın üzüntüsünü. Üzgün olmayı bile özlüyorum. Ben daha çok çaresiz hissediyorum çünkü. Sürekli ağlamak istiyorum. geçecek bence.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder