Benim Bir Özel Hayatım Olmalı Dimi Anne.

Mutlu ve pembe günlerden biri. Annemden nefret ediyorum yine, alıştım artık. Ay bi de tutturdu senin bloğun varmış okıycam ben diye. Hayır diyorum okuma özelim o benim, bana gelip tanımadığın insanlar okuyo ben mi okumıcam diye küsüyo.Şiirlerimi okumak istiyo , günlük tutardım onu alıp okurdu filan. BENİM Bİ ÖZEL HAYATIM OLMALI DİMİ ANNE. Anneden gizli mi olurmuş özel mi olurmuş. Bazen anneme bakıp nasıl da geri kafalı diyorum, ne yani sana gelip aşık olduğum çocukları mı anlatıyım bunu mu istiyosun. Çok beklersin. Benim özel hayatıma hiç saygı vermeyen birine 'Anneme' nasıl olur da sırlarımı anlatırım. Komşulara anlatsın diye mi, alıp günlüğümü okuyan sonra da elaleme okutan birine nasıl açabilirim sırlarımı.

Artık günlük yazmıyorum, artık blog yazıyorum ve onu da mahvetmesine izin veremem. İnsanlar annelerini ve babalarını severler sanırdım, hayır pek öyle değil. Onları sevmektense daha çok sıkılıyorum, arkadaş seçmeye kalksam bu annem olmazdı yani. Ama bunun yanında ona asla yalan söylemem ve sakladığım şeyler daha çok duygusal sadece içimde dönen şeyler. Yine de düşünsenize okuduğunu yazdıklarımı elaleme okuttuğunu filan. Yine kalk kahve yap diyo, arada şaçlarını kestir diye laf sokuşturuyo, bir şey yazıyordum diyorum anlamıyo. Anlamasın en fazla küser ve o cıyak cıyak berbat sesiyle bağırır. Hayır çekemem onun sesini. Görüşürüz bu günlük benden bu kadar.