aşktan yorulmak

Aşık olmayı bırakıyorum. Evet abi insan hayatta bir kere aşık olurmuş, bugün bunu anladım. Birini sevmekten nefret ediyorum, inatla kendime sevgili bulayım çabalarımdan bunaldım. Yapamıyorum işte, sevilmiyorum neden uğraşıyorum ki. Onun gibi olmıycak işte, kimse onun gibi olamaz. O bile kendisi gibi olamaz artık. Başka bi insandı o, artık başka bi insan. Üzülmüyorum, özlemiyorum, sevmiyorum -hiçbir erkeği.

Bugün kızlarla dışarı çıktık çok eğlendim, özlemişim hepsini bol bol sarıldım. Liselerimiz birbirine yakın olduğu için bol bol görüşücez kışın da. Okuyanlar bilir, hep liseye gidince bir sevgilim olacak bekle beni lise derdim ama, bu sene erkeklerden nefret ettiğimden, ya da sıkıldığımdan böyle bir şey olmayacak sanırım. Herkesle arkadaş olucam. Umarım birkaç sene içinde aşık olurum, çok aşık olurum. Hatta bu sene de olur, ama zoraki değil gerçek olsun işte. Bu sefer öyle olsun, lütfen.

Çıktığım herkesle aşık olmadan çıktım, ilişki bittiğinde aşıktım. Umutta bile öyle oldu, zorla çıktım zor aşık oldum. Ayrılmaya yakın deli divane hale gelmiştim ama bitti işte. Aslında zoraki aşık olunca, her şey o kadar zor ki. Kıskanıyosun ama, mücadele etmek gelmiyo içinden, sadece bırakıp gidiyosun. Öyle güzel bırakıyosun ki hem de. Asıl kötü olan yanı da bıraktıktan sonra kalbin hiç acımıyo. Müptela aşık olmaktan yoruldum, kıskanmaktan ve kıskanılmaktan, trip atmaktan ve trip görmekten hepsinden öylesine yoruldum ki. Kusasım geliyor. Artık sorumluluk almaya dayanamıyorum, kıskanmadan yapamıyorum ama artık kıskanmaya da dayanamıyorum. Beni yıpratıyo. Umrumda değil, eskiden bıraktığım insan üzülür diye üzülürdüm ama şuan o bile umrumda değil. Yazmış ya angutyus terk etmenin tadını bir kez alan bir daha kurtulamaz ondan, öyle bir terk eder ki, bana da öyle oldu sanırım. Terk etmenin kanlı tadını aldım bir daha da atmamam yakamdan. Şimdiye kadar hiç terk edilen olmadım, en son çıktığım çocuk beni terk etseydi pek de skimde olmazdı açıkçası.  Sanırım şu sevgili işine bu yıl hiç bulaşmıycam, benden vazgeçmeyip 2. sene de çıkma teklifi olursa artık düşünürüz bi şeyler.

Hiç böyle bir duruma düşmemiştim. Ne zaman kalbim acısa başka bi çocuk bulup o acıtınca başkasını o acıtınca başkasını... acımı dindirirdim. Şuan gerçekten hiçbir erkeği istemiyorum. Ya da bana sevgili gözüyle bakacak hiçbir erkeği, yavşanacak kız güzel kız gözüyle bakan. Normalde hep böyle baksınlar isterdim bana ama, şimdi sadece arkadaşım olsunlar istiyorum. Hiç erkek arkadaşım yok, erkeklerle sohbet etmeyi seviyorum. Eğlenceli oluyolar. Sonra onlarla flörtleşmeyi ya da ne bileyim, onlara sahip olmaya çalışmayı seviyorum. Ama bana aşık olunca biri, her şey sıkıcılaşıyo.

Eskiden istediğim, hayat amacıma dönüşmüş şeyler şuan öyle boş geliyo ki bana anlatamam , öyle sıkıcı ki. Ya sanırım ergenliğim azcık azcık geçiyo ondan oldu bunlar. Bir aralar da ateist takılıyodum mesela, sonra bir arkadaş demişti ki blogdan büyüyünce hiç böyle gelmiycek sana anlıycaksın, haklıymış vallahi. Hep böyle hayat sanırım. Şu sevgilisini bırakamayıp intikam almaya çalışan kızlar daha büyümemişler bence. Ya da ben çok bezginim. Çok yoruldum. İki sene sonra tempoma döner kaşar bi kız olurum, yıkarım ortalığı. Ama iki sene sonra.

Bugün bir arkadaşım kendime yavşak demem üzerine yavşak olan kız kendine yavşak demez dedi, bir mutlu oldum. Şevval seni seviyorum.