Her neyse işte böyle. (resimde sirius black olmasının nedeni ailesini sevmemesi ve annesinin çok bağırmasıdır, gerçi ben ailemi severim ama olsun)

Az önce ablamla annem kavga ediyolardı, annem ablama küstü. Yani annem genelde küser ve konuşmaz. Ablam anneme onunla küsmesin diye o kadar çok yalvardı ki ,tayyibi asmaya kalksalar vereceği yalvarma tepkisi ablamınkinin yanında hiç olurdu. Dedim ya annem her kavgada küser, yani bu benim başıma da gelir. Ama ben hiçbr zaman anneme benimle barışması için yalvarmam.


Annemle ablam kavga ederken ben bunu düşünüyodum. Annem bana küsünce ona nefretlerimi gayet sesli bi şekilde sunar, yasemin sana küstüm tepkilerini duyar ve cevap olarak da küsersen küs derim. Sonra tekrar düşündüm nasıl barıştığımızı , hiçbir zaman ben ondan özür dilemem annem gelir konuşur ve barışırız. Sonra biraz daha düşündüm, emre'nin ya da ceyhun'un bana yaptığını ben anneme yapıyodum. Emre'nin okumayacağını bildiğim için içim rahat. Her neyse, gidip konuşmaua çalışıyo komik komik şeyler söylüyo sorular soruyo, yani barışmak istiyo ama özür dilemiyodum. Onlar da bana hep aynısını yapar, sonunda ben döner ve barışırım . Bu olaydan buu kadar nefret ediyoken başkasına yapmam bi an garibime gitti, ama yine de özür dilemeyi sevmediğim tek insan hâlâ annem, bi de emreden hiç özür dilemedim sanırım, yok yok diledim evet. Her neyse işte böyle.

Bu arada burdan Mia'ya sevgilerimi gönderiyorum sayesinde Chuck Palahniuk okumaya başladım ıı.. güzel yani. :D