İSTİKLAL BENİMDİR BENİM OLACAK !

Yazamadığımın farkındayım, en zon yazımın bi mim olmasının üzgünlüğü içerisinde olduğumdan bu yazıyı yazıyorum. Mimleri sevmediğimden değil ama çooook da delisi değilim. Her neyse. Sanırım hayatım gayet normal yani bilemiyorum. Deliler gibi çikolata, cips , bisküvi yememin dışında bi sorun yok. Ama çikolata yemeden duramama evresine geldiğimden sanırım biraz şişmanladım, been her zaman zayıf olmuşumdur ve bu yüzden hiç tartılmam umrumda olmaz. Ama kendi yoğun isteklerim sonucunda voleybolu bıraktım ve annemin -sanırım beni tekrar voleybola başlatmak için- popon büyümüş baskılarına dayanamıyorum. Hemen spor yapmaya başlamam gerek, aslında voleybola geri dönmeyi dahi düşünüyorum . Şişko ve göbekli olmak istemiyorum, hele çirkin olmak hiç. Sıkıcı bi dönemden geçmekteyim anlıycağınız. İstemediğim bi şeyi zayıflamak için yapmalı mıyım ? Gerçekten ilgilenicek ve mesgul olucak şeylere ihtiyacım var. Oturup arkadaşlarımla konuşamıyorum bile çünkü ben arkadaşlarımla görüşmeme dahi -dışarda- izin vermeyen bi anneyle yaşıyorum. Kafamı yorabileceğim, uğraşabileceğim değer verebileceğim hiç bir şey yok. Sanırım haala kendimi tanımıyorum (amınakoduğumun dil kurumu şapkalı a istiyorum ben piç). Ben ne istiyorum, neyde yetenekliyim, hayata şekil vermek çok zor. Düşündümde dinlediğim şarkıları gerçekten de seviyo muyum ? Hiç bi soruma cevap veremiycem, evdeki tek sakızı da azıma attım. Bazen onu bile arkadaş olarak görebiliyorum. Manyak bi durumdayım dostlarım, insan kendini nasıl tanır ki ? tarzını nasıl belirler, ne dinliyeceğini,ne sevdiğini nasıl anlar,en sevdiği rengi,en sevdiği oyuncuyu ? Kafaaam öyle karışık ve duman ki, bazen sevilmek istiyorum, insanlar beni sevsinler ne bileyim değerli olayım ve bunu kendim olarak başarayım. Tercihlerimi tek başıma bir "birey" olarak yapayım mesela. Aşık olayım ya da daha çok ihtiyacım olan şey, aşık olunayım. Bi keresinde arkadaşım (onur keşikci'ye burdan saygılarımla) ben aşık olunmak istiyorum demişti. O kadar çok gülmüş ve o kadar çok dalga geçmiştim ki (yüzüne karşı değil) anlatamam, ama demek ki sevgi ve aşk bazen bi ihtiyaç. Anlıyorum ki tek başına aşk denen şey çok yorucu ve onun güzel karamelimsi tadının canımı yakmaması için yanında bi çikolataya ihtiyacı var ki bayağı olmasın. Yalnız bi köpek gibi ıslağım,ve canım yanıyo. Aşk aşk aşk , sen mahvedilesi gereken iğrenç bi şeysin, ve sanırım sonsuza kadar tadın hep bayağı olucak çünkü karamel hiç çikolatayla buluşamıycak,en azından benim hayatımda. Ve sanırım gerçekten aşık olduğumu bildiğim tek insana burdan sesleniyorum İSTİKLAL BENİMDİR BENİM OLACAK !